Hogarth
Bu makaleden satın aldığınız her şeyden bir ortaklık komisyonu alabiliriz.
En çok satan ilk romanı “Kaybolan Dünya” ile Ulusal Kitap Ödülü finalisti olan Julia Phillips, “Ayı” (Hogarth), Washington kıyılarındaki bir adada yaşayan ve evlerinin yakınlarında bir ayının belirmesiyle hayatları altüst olan kız kardeşlerin büyüleyici ve gerilim dolu hikayesi.
Aşağıdan bir kısmını okuyabilirsiniz.
Julia Phillips'in “Ayı” adlı eseri
Dinlemeyi mi tercih edersiniz? Audible'ın şu anda 30 günlük ücretsiz deneme sürümü mevcut.
“Bu gece tekneden gördüğümüze inanamayacaksın,” dedi Elena'ya, o da günün bulaşıklarını yıkamakta olan lavabodaydı. Geç olmuştu ve Elena'nın vardiyası saatler önce bitmişti, ama o her zaman Sam'i beklerdi. Elena golf kulübünden kalan chili con carne'yi eve getirmişti ve Sam onu didik didik ediyordu, rendelenmiş çedar peyniri ve yeşil soğan. Anneleri odasında uyuyordu. “Tahmin edecek misin?”
Evlerinin etrafındaki ormanlar sessiz ve siyahtı. Koyu renkli meyveler veren alıç ve Douglas köknarıyla doluydu. Mutfak penceresinin kenarındaki sarı bir parıltı, en yakın komşuları olan Larsens'lerin varlığını gösteriyordu. Larsens, peyzajlarını zevkli bir şekilde aydınlatan spot ışıklarına sahipti ve kızlarla kasabada karşılaştıklarında onlara fazlaca kibarca selam veriyorlardı. En küçük oğulları Danny Larsen, Elena'yı son sınıf mezuniyet balosuna davet etmişti. Annesi bunu hemen engelledi.
Elena, “Bir ceset” dedi.
“Aman Tanrım,” dedi Sam. Çatalını bıraktı. “Bir ceset görseydik böyle konuşur muydum?”
“Bilmiyorum. En tuhaf şeyler yüzünden bile sinirleniyorsun.” Elena ıslak bileğiyle saçlarını yanağından itti. “Bir balina.”
“Balinaları her zaman görüyoruz. Tekrar tahmin et.”
“Bir deniz aslanı.”
Sam gözlerini devirdi. Ve kız kardeşinin arkasında olmasına rağmen Elena onu göremiyordu, Elena yine de biliyor gibiydi. Hareket hissedilmiş olmalıydı. Bu yüzden Elena bir sonraki tahmine çoktan geçmişti: “Bir deniz adamı.”
“Asla alamayacaksın. Bir ayı!”
“Mümkün değil.”
“Kocaman bir ayı! Kanalda yüzüyor!”
Sam bunu kendisi görmüştü: Hayvanın sırtındaki ıslak, tüylü kambur, boynunun çizgisi, sivri burnu ve küçük yuvarlak kulakları. Su gümüş rengindeydi ve gökyüzü soluk maviydi ve yaratık, bu renklere karşı karanlık bir noktaydı, ancak havadaki son ışık onun şeklini belirliyor, onu belirgin, şok edici ve garip kılıyordu. Turistler sevinçle birbirlerine sesleniyorlardı. İngilizce, İspanyolca, Çince ünlemler. İçlerinden biri suya bir şey fırlattı ve diğer yolcu onları azarladı. Feribot yoluna devam etti, ancak birkaç dakika, uzun ve tuhaf dakikalar boyunca, tekne ve ayı yan yana, ileriye doğru iterek, birlikte anakarayı terk ederek, geceye doğru yola koyuldular. Kaptan, içeride oturan herkesin gelip kendi gözleriyle görebilmesi için interkomdan bir duyuru bile yaptı. Ayının kalkık başı. Kaygan omuzları. Geride bıraktığı genişleyen dalgalar. Kararlı bir şekilde kürek çekerken onların yönüne bakmadı.
Elena tabakları kurutuyordu şimdi, dolaplara yığıyordu. “Kanalın neresinde? Bize ulaşabileceğini düşünmüyorsun, değil mi?”
“Shaw ve Lopez arasında.” Sam bu sorudan gıdıklandı. “Neden? Korkuyor musun?”
“Ayılar mı?”
“Korkunç ayılar mı?”
“Sen değilsin?”
“Olmaz.” Sam neden korkuyordu? Burada solup gitmekten. Asla alamayacağı şansları hayal etmekten ve bu inkardan büzüşmekten, daha da fakirleşmekten, daha fazla baskı altına girmekten ve dünyanın geri kalanından daha da uzaklaşmaktan. Bu korkularla karşılaştırıldığında, bir ayı tarafından parçalanmak bir zevk gibi görünüyordu.
Elena lavaboya geri döndü. “Cesur kızımız.”
“Günün nasıldı?”
“Tamam. Yaban hayatı yok. Bert Greenwood'un öğlen sarhoş bir şekilde gelmesini saymazsak.”
“Sanırım bu alışılmadık bir durum değil.”
Elena, “Ayıdan çok balinaya benziyor,” dedi.
Elleri musluğun altındaydı. Yüzü aşağı doğru eğilmişti, boynu uzamıştı ve kemikleri ensesinde yukarı çıkmıştı. “Çömlekleri yıkamamı ister misin?” diye sordu Sam.
Elena başını iki yana salladı. “Sorun değil. Konuşmaya devam et.”
Julia Phillips'in “Bear” adlı kitabından. Telif hakkı © 2024 Julia Phillips'e aittir. Hogarth tarafından yayınlanmıştır, Random House'un bir baskısıdır, Penguin Random House LLC'nin bir bölümüdür. Tüm hakları saklıdır.
Kitabı buradan alabilirsiniz:
Julia Phillips'in “Ayı” adlı eseri
Yerel olarak satın alın Kitapçı.org
Daha fazla bilgi için:
Daha
Bu makaleden satın aldığınız her şeyden bir ortaklık komisyonu alabiliriz.
En çok satan ilk romanı “Kaybolan Dünya” ile Ulusal Kitap Ödülü finalisti olan Julia Phillips, “Ayı” (Hogarth), Washington kıyılarındaki bir adada yaşayan ve evlerinin yakınlarında bir ayının belirmesiyle hayatları altüst olan kız kardeşlerin büyüleyici ve gerilim dolu hikayesi.
Aşağıdan bir kısmını okuyabilirsiniz.
Julia Phillips'in “Ayı” adlı eseri
Dinlemeyi mi tercih edersiniz? Audible'ın şu anda 30 günlük ücretsiz deneme sürümü mevcut.
“Bu gece tekneden gördüğümüze inanamayacaksın,” dedi Elena'ya, o da günün bulaşıklarını yıkamakta olan lavabodaydı. Geç olmuştu ve Elena'nın vardiyası saatler önce bitmişti, ama o her zaman Sam'i beklerdi. Elena golf kulübünden kalan chili con carne'yi eve getirmişti ve Sam onu didik didik ediyordu, rendelenmiş çedar peyniri ve yeşil soğan. Anneleri odasında uyuyordu. “Tahmin edecek misin?”
Evlerinin etrafındaki ormanlar sessiz ve siyahtı. Koyu renkli meyveler veren alıç ve Douglas köknarıyla doluydu. Mutfak penceresinin kenarındaki sarı bir parıltı, en yakın komşuları olan Larsens'lerin varlığını gösteriyordu. Larsens, peyzajlarını zevkli bir şekilde aydınlatan spot ışıklarına sahipti ve kızlarla kasabada karşılaştıklarında onlara fazlaca kibarca selam veriyorlardı. En küçük oğulları Danny Larsen, Elena'yı son sınıf mezuniyet balosuna davet etmişti. Annesi bunu hemen engelledi.
Elena, “Bir ceset” dedi.
“Aman Tanrım,” dedi Sam. Çatalını bıraktı. “Bir ceset görseydik böyle konuşur muydum?”
“Bilmiyorum. En tuhaf şeyler yüzünden bile sinirleniyorsun.” Elena ıslak bileğiyle saçlarını yanağından itti. “Bir balina.”
“Balinaları her zaman görüyoruz. Tekrar tahmin et.”
“Bir deniz aslanı.”
Sam gözlerini devirdi. Ve kız kardeşinin arkasında olmasına rağmen Elena onu göremiyordu, Elena yine de biliyor gibiydi. Hareket hissedilmiş olmalıydı. Bu yüzden Elena bir sonraki tahmine çoktan geçmişti: “Bir deniz adamı.”
“Asla alamayacaksın. Bir ayı!”
“Mümkün değil.”
“Kocaman bir ayı! Kanalda yüzüyor!”
Sam bunu kendisi görmüştü: Hayvanın sırtındaki ıslak, tüylü kambur, boynunun çizgisi, sivri burnu ve küçük yuvarlak kulakları. Su gümüş rengindeydi ve gökyüzü soluk maviydi ve yaratık, bu renklere karşı karanlık bir noktaydı, ancak havadaki son ışık onun şeklini belirliyor, onu belirgin, şok edici ve garip kılıyordu. Turistler sevinçle birbirlerine sesleniyorlardı. İngilizce, İspanyolca, Çince ünlemler. İçlerinden biri suya bir şey fırlattı ve diğer yolcu onları azarladı. Feribot yoluna devam etti, ancak birkaç dakika, uzun ve tuhaf dakikalar boyunca, tekne ve ayı yan yana, ileriye doğru iterek, birlikte anakarayı terk ederek, geceye doğru yola koyuldular. Kaptan, içeride oturan herkesin gelip kendi gözleriyle görebilmesi için interkomdan bir duyuru bile yaptı. Ayının kalkık başı. Kaygan omuzları. Geride bıraktığı genişleyen dalgalar. Kararlı bir şekilde kürek çekerken onların yönüne bakmadı.
Elena tabakları kurutuyordu şimdi, dolaplara yığıyordu. “Kanalın neresinde? Bize ulaşabileceğini düşünmüyorsun, değil mi?”
“Shaw ve Lopez arasında.” Sam bu sorudan gıdıklandı. “Neden? Korkuyor musun?”
“Ayılar mı?”
“Korkunç ayılar mı?”
“Sen değilsin?”
“Olmaz.” Sam neden korkuyordu? Burada solup gitmekten. Asla alamayacağı şansları hayal etmekten ve bu inkardan büzüşmekten, daha da fakirleşmekten, daha fazla baskı altına girmekten ve dünyanın geri kalanından daha da uzaklaşmaktan. Bu korkularla karşılaştırıldığında, bir ayı tarafından parçalanmak bir zevk gibi görünüyordu.
Elena lavaboya geri döndü. “Cesur kızımız.”
“Günün nasıldı?”
“Tamam. Yaban hayatı yok. Bert Greenwood'un öğlen sarhoş bir şekilde gelmesini saymazsak.”
“Sanırım bu alışılmadık bir durum değil.”
Elena, “Ayıdan çok balinaya benziyor,” dedi.
Elleri musluğun altındaydı. Yüzü aşağı doğru eğilmişti, boynu uzamıştı ve kemikleri ensesinde yukarı çıkmıştı. “Çömlekleri yıkamamı ister misin?” diye sordu Sam.
Elena başını iki yana salladı. “Sorun değil. Konuşmaya devam et.”
Julia Phillips'in “Bear” adlı kitabından. Telif hakkı © 2024 Julia Phillips'e aittir. Hogarth tarafından yayınlanmıştır, Random House'un bir baskısıdır, Penguin Random House LLC'nin bir bölümüdür. Tüm hakları saklıdır.
Kitabı buradan alabilirsiniz:
Julia Phillips'in “Ayı” adlı eseri
Yerel olarak satın alın Kitapçı.org
Daha fazla bilgi için:
Daha